Сёння будзе добра, еду я да мацi,
Дзе пражыў дзяцiнства ў радзімай хаце,
Дзе я бегаў босы ў полі спазаранку,
Дзе хаваўся у жыце, назіраў маланку.
Вельмі вінаваты, что раней не здолеў
Вырвацца да хаты, дзе чакала поле,
Дзе чакала рэчка, дзе вярба чакала,
У маё дзяцінства, дзе ўсяго хапала.
Вельмі вінаваты, что раней не здолеў
Вырвацца да хаты, дзе чакала поле,
Дзе чакала рэчка, дзе вярба чакала,
У маё дзяцінства, дзе ўсяго хапала.
Стаю каля поля, дзе бегаў спазаранку,
Стаю каля жыта, дзе назіраў маланку.
Слёзы вочы ціснуць, ды праменьчык льецца,
Сонечны ласкавы, у грудзях трапеча сэрца.
Вельмі вінаваты, что раней не здолеў
Вырвацца да хаты, дзе чакала поле,
Дзе чакала рэчка, дзе вярба чакала,
У маё дзяцінства, дзе ўсяго хапала.
Вельмі вінаваты, что раней не здолеў
Вырвацца да хаты, дзе чакала поле,
Дзе чакала рэчка, дзе вярба чакала,
У маё дзяцінства, дзе ўсяго хапала.
Вельмі вінаваты, что раней не здолеў
Вырвацца да хаты, дзе чакала поле,
Дзе чакала рэчка, дзе вярба чакала,
У маё дзяцінства, дзе ўсяго хапала.