Лай! Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла!
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла!
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла!
Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-а-а!
Касiў Ясь канюшыну, паглядаў на дзяўчыну.
А дзяўчына жыта жала, ды на Яся паглядала:
– Цi ты Ясь, цi ты не, Спадабаўся ты мне…
Кiнуў Яська касіць, пачаў мамку прасiць:
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма.
– Люба мамка мая, ажанi ж ты мяне!
– Дык бяры ж Станiславу, каб сядзела на ўсю лаву.
– Станiславу не хачу, бо на лаву не ўсажу!
– Дык бяры ж ты Яніну, працавiтую дзяўчыну.
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма.
Ма-ма-ма,
Ма-ма-ма.
Ма-ма-ма Мария,
Ма-ма-ма Мария.
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма.
К нежной, ласковой самой письмецо тебе шлю. |
Мама, милая мама, как тебя я люблю! | СОЛИСТЫ
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма.
Ма-ма-ма, ма-ма Мария,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма,
Ма-ма-ма, ма-ма Мария-ма. Ма-а-а!